Ik weet niet meer wanneer de vriendschap tussen mij en Elvira begonnen is. Maar het zal wel te maken gehad hebben met een kat of hond. Haar plotse overlijden heeft me aangegrepen en ik weet het nog steeds niet te plaatsen.

Ik blader door haar berichten die ze me stuurde, de foto's, alle berichtjes en leuke reacties die ze hier in de groep zette.
Haar pakketjes die ik aankreeg, met de meest gewoonste zaken erin. Papieren zakdoekjes, blikopener, pijnstillers, nagellak, snoep voor de katjes en easy... Maar vooral haar lekkere zelfgemaakte confituur... En dan moet ik even glimlachen. Ik heb spijt dat ik geen foto's heb gemaakt van haar toen ze hier op bezoek was, toen in Grobbendonk eens en ook hier in Turnhout is ze eens geweest. Een lange rit van Duitstalig belgië naar hier. En hoe gezellig het steeds was. Ze was Duitstalig, maar deed verdomd hard haar best om Nederlands te spreken of te typen. Wat soms wel eens tot verwarring kon leiden, maar ook tot hilariteit. Een vrouw met een groot hart voor mens en dier. Dagelijks moest ze ook knokken en alleen haar plan trekken, maar haar goed humeur en vechtlust was steeds aanwezig.
We hadden gezamenlijke vrienden, via onze dieren, en je behoorde tot ons groepje. Je moest er bij zijn hier online... Je hoorde erbij!!
En nu.... Nu ben je er niet meer.... Je laat een grote leegte achter in vele mensen hun leven... En we gaan je hier in de groep ook missen....
En ik vervloek die zogenaamde God hierboven die deze wonderlijke en bijzondere dame van ons weggetrokken heeft.....

Veerle lefever- 28-03-21